#23 DAYENU - HET ZOU GENOEG GEWEEST ZIJN

Posten we net heel blij een blog dat we groen licht hadden gekregen van VPE-Zending om September 2020 te vertrekken, gaan de grenzen dicht vanwege COVID19. En nu we een paar weken verder zijn, weten we dat er een grote grote kans is dat we in September niet kunnen vertrekken. En zelfs al is er nog hoop, we balen toch al best wel als een stekker. Het voelt een beetje als een blokkade van onze roeping. Een berichtje van een Israelische vriendin deed me beseffen dat ik de situatie anders moest bekijken. En ik denk dat dat berichtje jullie ook kan helpen, dus ik wil daar even verder over schrijven. 

Dayenu
We zouden Mei van dit jaar naar Israël gaan, maar die reis werd helaas afgelast vanwege het virus. Tijdens deze reis zou Ramon 2 video-opdrachten uitvoeren, en ik zou bij een vriendin helpen als een soort kraamzorg. We zouden deze reis gebruiken om te onderzoeken of we na Pennsylvania en Midden-Amerika een tijdje naar Israël zouden gaan. Toen ik mijn teleurstelling met mijn vriendin deelde, hadden we het een tijdje over de bedoeling achter dit alles. Maar een paar dagen later stuurde zij mij een berichtje met daarin een soort overdenking die zij van haar rabbi had gekregen tijdens de 7e dag van Pesach. Op deze dag herdenken de Israëlieten de dag dat de rode zee spleet en zij konden oversteken. Tijdens de sedermaaltijd zingen joden een liedje, genaamd Dayenu, wat ongeveer betekent: het had genoeg geweest. Haar rabbi stuurde haar een berichtje en ik heb daarna  toestemming gevraagd om dit te vertalen en te delen.  

Het berichtje
Tijdens de Seder maaltijd zongen we ‘Dayenu’, en in dat liedje zongen we dat het genoeg was geweest als God ons naar de rode zee had gebracht, maar hem niet voor ons had openspleten. Waarom zingen we dat? Hoe had het genoeg voor ons geweest met de Egyptenaren die achter ons kwamen? Het wijst ons erop dat elke persoon op exact de plek waar hij nu is, op de best mogelijke plek is. Het is niet nodig om te fantaseren over een betere plek, waarvan je voelt dat ‘dat’ het ideaal is. Het ideaal is hier en nu. Wat overblijft voor ons is het erkennen en omarmen van het goede dat we in het hier en nu hebben en dat te laten groeien. En dat is precies het punt van ‘Dayenu’. Het is makkelijk om dankuwel te zeggen als de zee opengaat (als ons leven voorspoedig loopt en gaat zoals wij willen). Het is veel moeilijker om dit te doen als de Egyptenaren ons achtervolgen (wanneer we in het donker lopen, tegen een dood einde lopen, gefrustreerd of verdwaald zijn). Het is dan veel moeilijker om de plek of situatie waar nu in je bent te waarderen, ervoor te danken en te zeggen: dayenu, dit had genoeg geweest. Maar alleen danken is niet genoeg. Toen Mozes bad, vroeg God hem waarom hij schreeuwde. Hij moest het volk vertellen in beweging te komen. Wat gek: ze konden nergens heen! Maar om iets van boven te laten gebeuren, moeten we hier beneden in beweging komen. Aan de ene kant moeten we besluiten om onze situatie te accepteren en liefhebben. Tegelijkertijd zijn we door God geroepen om in beweging te komen en te strijden tegen onze uitdagingen. Elke nieuwe situatie in ons leven geeft ons uitdagingen en onzekerheden. We kunnen leren om die omstandigheden te omarmen en tegelijkertijd stappen nemen om ons naar een betere plek te brengen, wetende: dayenu. Hoe dan ook: het is genoeg.  

Omdenken
Het berichtje raakte me diep en ik lees het zo nu en dan nog eens terug. Ik was zo bezig met teleurgesteld zijn dat ik nu nog steeds niet aan de slag kon gaan voor God, dat ik de kans voor mij niet zag. Langer in Nederland blijven betekent niet dat ik wordt tegengehouden om te doen waarvoor ik geroepen ben. Het betekent enkel dat ik die roeping voorlopig nog op een andere plek kan uitvoeren. Als de Bakkers zijn geroepen om mensen en organisaties sterker te maken, dan kunnen we dat ook in Nederland doen. En na een tijdje kan ik zeggen: zelfs al zouden we nu helemaal niet meer naar Amerika gaan, dayenu, het was genoeg geweest. God laat zoveel mooie dingen zien en Hem dienen is niet plaatsgebonden of situatie-gebonden. Het is hart-gebonden. En mijn hart is om Hem te volgen, of ik nu in Nederland ben, in Israël, Kenia of Amerika. Het is goed en het is genoeg.