#10 - DICHTE DEUREN, OPEN RAMEN (1)

Dit stuk van ons verhaal is wat langer en moeilijker op te leuken met foto’s. Ik heb het daarom in twee delen geknipt.

De eerste opties …

Zodra we terugkwamen van onze proefreis, begon de grote voorbereiding. We spendeerden een behoorlijk aantal uur op het internet om uit te zoeken wat de beste mogelijkheden voor ons zouden zijn. En uiteindelijk kwamen we tot een aantal opties, die er veelbelovend uitzagen.

  1. De Religious Worker Greencard/visum. Een visum voor mensen die als werker/vrijwilliger voor een Amerikaans religieuze instelling kwamen werken. We leken aan alle eisen te voldoen, dus hielden deze optie goed in de gaten.

  2. Diversity Lottery Program. Elk jaar geeft Amerika 50.000 werkvergunningen af door middel van een loterij. Hiervoor konden we ons dan inschrijven en een half jaar later zouden we horen of we geselecteerd waren om verder te gaan met het proces. De kansen waren enorm klein, maar het was gratis en geheel vrijblijvend.

  3. AIA USA / CRU USA. Ik was al jaren werkzaam bij Stichting Agape Nederland en daarbinnen sinds kort ook onderdeel van de beweging Athletes in Action (AIA). AIA Nederland was een grondlegger voor een tof concept genaamd Church Sports Ministry (CSM), waarbij kerken worden geholpen om door middel van sport communities op te zetten vanuit kerken. Deze communities waren gericht op het bereiken van niet-christenen en het trainen van wel-christenen om dit te doen. Agape en AIA waren beiden onderdeel van een wereldwijde organisatie: CRU en AIA international. Vooral deze laatste was de laatste jaren druk bezig geweest om het Nederlandse concept voor CSM globaal in te zetten. Zo was het project al met zeer groot succes in onder andere Brazilië en Libanon opgezet, maar nog niet in Amerika. Mijn collega’s en ik zagen hier een toffe mogelijkheid om als onderdeel van AIA ook CSM op te gaan zetten vanuit The Road church (die kerk waar Ramon en ik heen willen).

Helaas …
gingen alle opties niet door. President Trump annuleerde het Religious Worker programma volledig. We werden niet geselecteerd bij de loterij. En hoewel iedereen van AIA Global erg enthousiast en geïnteresseerd was in het idee, wilde AIA USA er niet teveel van weten. Vooral van die eerste twee opties baalden Ramon en ik heel erg. Want ja, geen greencard betekent in Amerika niet perse dat je helemaal niet kan en mag werken. Het betekent alleen wel dat je bij aanvraag van een lange termijn visum moet laten zien dat je de fondsen hebt om jezelf voor de periode van verblijf te kunnen onderhouden. En aangezien wij van plan waren om 2 jaar te blijven, was dat bedrag erg hoog, zeker op giften, en ZEKER in een duur land als Amerika. Terug naar de tekentafel dus: welke visums konden we nog meer gebruiken?

We liepen een beetje vast …
Vooral omdat we volgens onze berekeningen bijna een ton nodig hadden om 2 jaar in Amerika te kunnen blijven. Boodschappen daar zijn gigantisch duur, en huisvesting en de zorg ook, dus alleen voor onze (kale) huur waren we al minimaal €1100 pm kwijt, daar kwam nog eens €800 bovenop voor een expat zorgverzekering. Dus Ramon en ik besloten om creatief te denken: wat konden we nog meer doen om te zorgen dat we minder geld nodig zouden hebben? We kwamen op het volgende idee

  • We gaan eerst 8 maanden, dan 3 maanden terug naar huis en dan weer 4 maanden. Op die manier kunnen we in Nederland ingeschreven blijven en hebben we dus recht op Nederlandse zorgverzekering. Dat scheelt toch weer €650 p.m. We kunnen dan wel maar het totaal van een jaar gaan, maar we konden daarna altijd nog evalueren en kijken of er nog meer nodig was.

Toch was er een probleem: huisvesting. De meeste huizen in de omgeving waren met een huurcontract voor minimaal een jaar. En waar gingen we wonen als we terugkwamen voor die drie maanden? Voor de tussenperiode vonden we al gauw een oplossing: zendelingenhuizen voor mensen die tijdelijk in Nederland waren, maar snel weer weg zouden gaan. We waren blij, maar niet zo blij als de dag erna. Vrienden van ons uit de kerk in Pennsylvania belden om te zeggen dat ze een nieuw huis hadden gekocht. Maar niet zomaar een nieuw huis, een huis met een extra huis op het terrein waar ze ons gezin gratis in wilden laten wonen! Dit loste twee problemen op: we hadden een huis voor de 8 + 4 maanden en het bespaarde ons meteen €1400 per maand aan kosten! Ons benodigde budget was met dit nieuwe plan in een paar dagen tijd van bijna een ton naar €36000 gegaan. Nog steeds een immens bedrag, maar wel ‘maar’ 1/3 van het origineel!

Visums zoeken en aanvragen

Met dit in gedachten gingen we opnieuw op zoek naar welk visum het beste bij onze situatie paste. Uiteindelijk kwamen we terecht bij het simpelste visum: Het lange termijn toeristenvisum, dat ook gebruikt kon worden voor vrijwilligers. Het kostte wel €160 p.p. om aan te vragen, en dat was voordat je wist of je hem kreeg, maar overal op internet zagen we dat de kansen om hem te krijgen groot waren én (dit was het mooiste) hij werd vaak gelijk afgegeven met een geldigheid voor 10 jaar. Gezien de roeping die wij voor ons gezin ervaren, was vooral dit laatste erg fijn, aangezien we verwachtten nog wel vaker in Amerika te komen.

Alle formulieren waren al ingevuld (het kost je een paar uur, maar dan heb je hopelijk ook wat), maar het leek ons toch verstandig om nog even een echte expert in te schakelen. We kwamen terecht bij Visa Versa (top organisatie als je hulp nodig hebt bij visum dingen voor USA en Canada!) en hadden een telefonisch consult. En dat telefoontje verpletterde al onze plannen en research in nog geen half uur tijd…

Lianne BakkerComment